Hoewel de trein niet zo'n hoge vaart heeft, komt de stilstand toch nog onverwacht. Terwijl wij ons verheugen in een eindeloos landschap van weilanden, klinkt de stem van de conducteur dat de trein vertraging heeft. Fel en scherp schiet de dame voor me uit haar slaperige houding, begint te vloeken op de NMBS en probeert ons mee te krijgen in een verbale uitspatting over het onrecht dat haar wordt aangedaan. Hoewel ook wij de aansluiting op de volgende trein zullen missen en minstens een uur later zullen thuis komen, vind ik de reactie van mijn overbuurvrouw wel komisch. Heerlijk al dat theater en emotioneel vuurwerk tegen onbekenden. Tegelijk ook de verbazing hoe het idee tijd zoals wij die opvatten ons afhankelijk maakt en zelfs onze emoties beïnvloedt. Het is alsof ons geluk afhangt van een tijdschema. Tijd is gelukkig een constructie, zoals leeftijd. Als God ons belooft dat onze tijden in Zijn hand zijn is dat dan niet bedoeld om ons te bevrijden van de gevangenis van de klok? We hebben de extra tijd die we van de NMBS kregen goed gebruikt voor een goede maaltijd in het imposante station van Antwerpen.

Posted in Columns on Aug 04, 2020.